subiunctivus

Latin

Etymology

From subiungō (to subjoin, subordinate) +‎ -īvus.

Pronunciation

Adjective

subiūnctīvus (feminine subiūnctīva, neuter subiūnctīvum); first/second-declension adjective

  1. connective
  2. (grammar) subjunctive

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative subiūnctīvus subiūnctīva subiūnctīvum subiūnctīvī subiūnctīvae subiūnctīva
genitive subiūnctīvī subiūnctīvae subiūnctīvī subiūnctīvōrum subiūnctīvārum subiūnctīvōrum
dative subiūnctīvō subiūnctīvae subiūnctīvō subiūnctīvīs
accusative subiūnctīvum subiūnctīvam subiūnctīvum subiūnctīvōs subiūnctīvās subiūnctīva
ablative subiūnctīvō subiūnctīvā subiūnctīvō subiūnctīvīs
vocative subiūnctīve subiūnctīva subiūnctīvum subiūnctīvī subiūnctīvae subiūnctīva

References

  • French: subjonctif
  • Portuguese: subjuntivo
  • Spanish: subjuntivo