subiunctus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of subiungō.
Participle
subiūnctus (feminine subiūncta, neuter subiūnctum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | subiūnctus | subiūncta | subiūnctum | subiūnctī | subiūnctae | subiūncta | |
| genitive | subiūnctī | subiūnctae | subiūnctī | subiūnctōrum | subiūnctārum | subiūnctōrum | |
| dative | subiūnctō | subiūnctae | subiūnctō | subiūnctīs | |||
| accusative | subiūnctum | subiūnctam | subiūnctum | subiūnctōs | subiūnctās | subiūncta | |
| ablative | subiūnctō | subiūnctā | subiūnctō | subiūnctīs | |||
| vocative | subiūncte | subiūncta | subiūnctum | subiūnctī | subiūnctae | subiūncta | |
Descendants
- Italian: soggiunto