sublectus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of sublegō
Participle
sublēctus (feminine sublēcta, neuter sublēctum); first/second-declension participle
- To coax, cajole
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | sublēctus | sublēcta | sublēctum | sublēctī | sublēctae | sublēcta | |
| genitive | sublēctī | sublēctae | sublēctī | sublēctōrum | sublēctārum | sublēctōrum | |
| dative | sublēctō | sublēctae | sublēctō | sublēctīs | |||
| accusative | sublēctum | sublēctam | sublēctum | sublēctōs | sublēctās | sublēcta | |
| ablative | sublēctō | sublēctā | sublēctō | sublēctīs | |||
| vocative | sublēcte | sublēcta | sublēctum | sublēctī | sublēctae | sublēcta | |
References
- “sublectus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press