sublimatio

Latin

Alternative forms

Etymology

sublÄ«mō +ā€Ž -tiō

Noun

sublÄ«mātiō f (genitive sublÄ«mātiōnis); third declension

  1. (chemistry, physics) sublimation
  2. (Medieval Latin) exaltation
    • 12th century, Peter Cellensis, ā€œIn Annuntiatione Dominica IV.ā€, in Sermones, sermon 25:
      Quam mirabile est Deum hominem fieri, tam grande est hominem in Deum assumi. Indicibilis est illa Dei exinanitio; ineffabilis est hominis sublimatio.
      It is as wonderful for God to be made man as it is great for man to be assumed into God. That emptying of God is inexpressible; the exaltation of man is ineffable.
  3. (Medieval Latin) accession to a throne
    • 1273, Rudolf I of Germany, Codex Epistolaris Rudolfi I. Rom. Regis, Epistolas CCXXX. Anecdotas Continens, published 1806, letter 4, page 5:
      qualiter in sublimationis nostrae principiis operata sit gratia Deitatis
      how the grace of the Divine nature was at work in the beginning of our accession

Declension

Third-declension noun.

singular plural
nominative sublīmātiō sublīmātiōnēs
genitive sublīmātiōnis sublīmātiōnum
dative sublīmātiōnī sublīmātiōnibus
accusative sublīmātiōnem sublīmātiōnēs
ablative sublīmātiōne sublīmātiōnibus
vocative sublīmātiō sublīmātiōnēs

Descendants

References