subrutus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of subruō

Participle

subrutus (feminine subruta, neuter subrutum); first/second-declension participle

  1. undermined
  2. overthrown, demolished

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative subrutus subruta subrutum subrutī subrutae subruta
genitive subrutī subrutae subrutī subrutōrum subrutārum subrutōrum
dative subrutō subrutae subrutō subrutīs
accusative subrutum subrutam subrutum subrutōs subrutās subruta
ablative subrutō subrutā subrutō subrutīs
vocative subrute subruta subrutum subrutī subrutae subruta

References

  • subrutus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers