succollo

Latin

Alternative forms

Etymology

From sub- (up to) +‎ collum (the neck) +‎ (suffix forming first-conjugation verbs)

Pronunciation

Verb

succollō (present infinitive succollāre, perfect active succollāvī, supine succollātum); first conjugation

  1. (transitive, very rare in the Classical period) I take upon the neck or shoulder, I shoulder, I raise a lectica, a Roman litter
    • 116 BCE – 27 BCE, Marcus Terentius Varro, Agricultural Topics 3.16.8, (cf. Virgil, Georgics 4: “attollunt umeris”):
      apes fessum (regem) sublevant, et si nequit volare, succollant
      (please add an English translation of this quotation)
    • c. 69 CE – 122 CE, Suetonius, Claud. 10 med.:
      vicissim succollantibus (lecticam)
      (please add an English translation of this quotation)
    • c. 69 CE – 122 CE, Suetonius, Oth. 6 med.:
      succollatus et a praesente comitatu imperator consalutatus
      (please add an English translation of this quotation)
    • c. 77 CE – 79 CE, Pliny the Elder, Naturalis Historia 35.117:
      sunt in eius exemplaribus nobiles palustri accessu villae, succollatis sponsione mulieribus labantes, trepidis quae feruntur, plurimae praeterea tales argutiae facetissimi salis.
      (please add an English translation of this quotation)
    • p. 1659, Olaus Borrichius, “Amagria Vindicata [The Defence of Amager]” (chapter 66), in Fridericus Rostgaard, editor, Deliciæ quorundam poëtarum Danorum [The Charms of a Number of Danish Poets], volume II, Lugdunum Batavorum: apud Jordanum Luchtmans, published 1693, page 510, lines 12–14:
      Queis immortales Cragii, Bielkique, Friſique, / Et Schelii, Vindique, incorruptique Sefeldi / Succollant, dextriſque hoſtilia cœpta refellunt.
      (please add an English translation of this quotation)

Conjugation

Derived terms

  • succollarus

Further reading