suffitus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of suffiō (“fumigate”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [sʊfˈfiː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [sufˈfiː.t̪us]
Participle
suffītus (feminine suffīta, neuter suffītum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | suffītus | suffīta | suffītum | suffītī | suffītae | suffīta | |
| genitive | suffītī | suffītae | suffītī | suffītōrum | suffītārum | suffītōrum | |
| dative | suffītō | suffītae | suffītō | suffītīs | |||
| accusative | suffītum | suffītam | suffītum | suffītōs | suffītās | suffīta | |
| ablative | suffītō | suffītā | suffītō | suffītīs | |||
| vocative | suffīte | suffīta | suffītum | suffītī | suffītae | suffīta | |
Noun
suffītus m (genitive suffītūs); fourth declension
- a fumigating, fumigation
- the smoke of fumigation.
Declension
Fourth-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | suffītus | suffītūs |
| genitive | suffītūs | suffītuum |
| dative | suffītuī | suffītibus |
| accusative | suffītum | suffītūs |
| ablative | suffītū | suffītibus |
| vocative | suffītus | suffītūs |
Synonyms
- (a fumigating): suffītiō
References
- “suffitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- suffitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.