sukā

See also: Appendix:Variations of "suka"

Latvian

Noun

sukā f

  1. locative singular of suka

Verb

sukā

  1. inflection of sukāt:
    1. second/third-person singular present indicative
    2. third-person plural present indicative
    3. second-person singular imperative
  2. (with the particle lai) third-person singular imperative of sukāt
  3. (with the particle lai) third-person plural imperative of sukāt

Livonian

Etymology

Compare Estonian sukk, Finnish sukka. From Old Norse. Ultimately from Latin soccus.[1]

Pronunciation

  • Hyphenation: su‧kā
  • IPA(key): /sukɑː/

Noun

sukā

  1. sock
    • Tiit-Rein Viitso, Valts Ernštreits (2012–2013), Līvõkīel-ēstikīel-lețkīel sõnārōntõz, Tartu, Rīga: TÜ, LVA
      ma artõb sukkõ
      I'm unraveling a sock
      iggizt sukād
      sweaty socks
      kǟdõ kui sukādõks
      to walk very quietly (lit. to walk as if in socks)
      sūrnõggõlõks nõgļiz sukți
      with darning-needle was darning socks

Declension

Declension of sukā (28)
singular (ikšlug) plural (pǟgiņlug)
nominative (nominatīv) sukā sukād
genitive (genitīv) sukā sukād
partitive (partitīv) sukkõ sukți
dative (datīv) sukān sukādõn
instrumental (instrumentāl) sukāks sukādõks
illative (illatīv) sukkõ sukīž
inessive (inesīv) sukās sukīs
elative (elatīv) sukāst sukīst

References

  1. ^ sukk”, in [ETY] Eesti etümoloogiasõnaraamat [Estonian Etymological Dictionary] (in Estonian) (online version), Tallinn: Eesti Keele Sihtasutus (Estonian Language Foundation), 2012

Pali

Alternative forms

Noun

sukā

  1. inflection of suka (parrot):
    1. ablative singular
    2. nominative/vocative plural