summotus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of summoveō.
Participle
summōtus (feminine summōta, neuter summōtum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | summōtus | summōta | summōtum | summōtī | summōtae | summōta | |
| genitive | summōtī | summōtae | summōtī | summōtōrum | summōtārum | summōtōrum | |
| dative | summōtō | summōtae | summōtō | summōtīs | |||
| accusative | summōtum | summōtam | summōtum | summōtōs | summōtās | summōta | |
| ablative | summōtō | summōtā | summōtō | summōtīs | |||
| vocative | summōte | summōta | summōtum | summōtī | summōtae | summōta | |
References
- “summotus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- summotus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.