suppositurus
Latin
Etymology
Future active participle of suppōnō.
Participle
suppositūrus (feminine suppositūra, neuter suppositūrum); first/second-declension participle
- about to subject
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | suppositūrus | suppositūra | suppositūrum | suppositūrī | suppositūrae | suppositūra | |
| genitive | suppositūrī | suppositūrae | suppositūrī | suppositūrōrum | suppositūrārum | suppositūrōrum | |
| dative | suppositūrō | suppositūrae | suppositūrō | suppositūrīs | |||
| accusative | suppositūrum | suppositūram | suppositūrum | suppositūrōs | suppositūrās | suppositūra | |
| ablative | suppositūrō | suppositūrā | suppositūrō | suppositūrīs | |||
| vocative | suppositūre | suppositūra | suppositūrum | suppositūrī | suppositūrae | suppositūra | |