surrogatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of surrogō (“cause to be chosen in place of another”).
Participle
surrogātus (feminine surrogāta, neuter surrogātum); first/second-declension participle
- Used or chosen as a surrogate, having been substituted.
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | surrogātus | surrogāta | surrogātum | surrogātī | surrogātae | surrogāta | |
| genitive | surrogātī | surrogātae | surrogātī | surrogātōrum | surrogātārum | surrogātōrum | |
| dative | surrogātō | surrogātae | surrogātō | surrogātīs | |||
| accusative | surrogātum | surrogātam | surrogātum | surrogātōs | surrogātās | surrogāta | |
| ablative | surrogātō | surrogātā | surrogātō | surrogātīs | |||
| vocative | surrogāte | surrogāta | surrogātum | surrogātī | surrogātae | surrogāta | |