surrutus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of surruō
Participle
surrutus (feminine surruta, neuter surrutum); first/second-declension participle
- This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text
{{rfdef}}.
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | surrutus | surruta | surrutum | surrutī | surrutae | surruta | |
| genitive | surrutī | surrutae | surrutī | surrutōrum | surrutārum | surrutōrum | |
| dative | surrutō | surrutae | surrutō | surrutīs | |||
| accusative | surrutum | surrutam | surrutum | surrutōs | surrutās | surruta | |
| ablative | surrutō | surrutā | surrutō | surrutīs | |||
| vocative | surrute | surruta | surrutum | surrutī | surrutae | surruta | |
References
- “surrutus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press