sutoricius
Latin
Etymology
From sūtōr- (“shoemaker, cobbler”) + -icius.[1][2]
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [suː.toːˈrɪ.ki.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [su.t̪oˈriː.t͡ʃi.us]
Adjective
sūtōricius (feminine sūtōricia, neuter sūtōricium); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | sūtōricius | sūtōricia | sūtōricium | sūtōriciī | sūtōriciae | sūtōricia | |
| genitive | sūtōriciī | sūtōriciae | sūtōriciī | sūtōriciōrum | sūtōriciārum | sūtōriciōrum | |
| dative | sūtōriciō | sūtōriciae | sūtōriciō | sūtōriciīs | |||
| accusative | sūtōricium | sūtōriciam | sūtōricium | sūtōriciōs | sūtōriciās | sūtōricia | |
| ablative | sūtōriciō | sūtōriciā | sūtōriciō | sūtōriciīs | |||
| vocative | sūtōricie | sūtōricia | sūtōricium | sūtōriciī | sūtōriciae | sūtōricia | |
Synonyms
Related terms
References
- “sutoricius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- sutoricius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- ^ Adams, J. N. (2013) Social Variation and the Latin Language, Cambridge: Cambridge University Press, , →ISBN, page 536
- ^ Malkiel, Yakov. 1992. Diachronic studies in lexicology, affixation, phonology: Edita and inedita, 1979–1988. Amsterdam: J. Benjamins. Page 149.