swinsian
Old English
Etymology
From Proto-West Germanic *swinisōn, from Proto-Germanic *swinisōną, from Proto-Germanic *swin- (“to sound”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈswin.si.ɑn/
Verb
swinsian
Conjugation
Conjugation of swinsian (weak, class 2)
| infinitive | swinsian | swinsienne |
|---|---|---|
| indicative mood | present tense | past tense |
| first person singular | swinsiġe | swinsode |
| second person singular | swinsast | swinsodest |
| third person singular | swinsaþ | swinsode |
| plural | swinsiaþ | swinsodon |
| subjunctive | present tense | past tense |
| singular | swinsiġe | swinsode |
| plural | swinsiġen | swinsoden |
| imperative | ||
| singular | swinsa | |
| plural | swinsiaþ | |
| participle | present | past |
| swinsiende | (ġe)swinsod | |