syndrig
Old English
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): /ˈsyn.drij/
Adjective
syndriġ
- separate, alone
- special, set apart
- extraordinary, remarkable
- of that which concerns a single person; private, own
- (distributive) one each
Declension
Declension of syndriġ — Strong
| Singular | Masculine | Feminine | Neuter |
|---|---|---|---|
| Nominative | syndriġ | syndriġu, syndriġo | syndriġ |
| Accusative | syndriġne | syndriġe | syndriġ |
| Genitive | syndriġes | syndriġre | syndriġes |
| Dative | syndriġum | syndriġre | syndriġum |
| Instrumental | syndriġe | syndriġre | syndriġe |
| Plural | Masculine | Feminine | Neuter |
| Nominative | syndriġe | syndriġa, syndriġe | syndriġu, syndriġo |
| Accusative | syndriġe | syndriġa, syndriġe | syndriġu, syndriġo |
| Genitive | syndriġra | syndriġra | syndriġra |
| Dative | syndriġum | syndriġum | syndriġum |
| Instrumental | syndriġum | syndriġum | syndriġum |
Declension of syndriġ — Weak
Descendants
References
- Joseph Bosworth, T. Northcote Toller (1898) “syndriġ”, in An Anglo-Saxon Dictionary, second edition, Oxford: Oxford University Press.