tahvil
Romanian
Etymology
Borrowed from Ottoman Turkish تحویل (tahvil). First attested in 1792.
Noun
tahvil n (plural tahviluri)
Declension
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | ||
| nominative-accusative | tahvil | tahvilul | tahviluri | tahvilurile | |
| genitive-dative | tahvil | tahvilului | tahviluri | tahvilurilor | |
| vocative | tahvilule | tahvilurilor | |||
References
- tahvil in Academia Română, Micul dicționar academic, ediția a II-a, Bucharest: Univers Enciclopedic, 2010. →ISBN