tauricornis
Latin
Etymology
From taurus (“bull”) + cornis (“horned”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [tau̯.rɪˈkɔr.nɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [t̪au̯.riˈkɔr.nis]
Adjective
tauricornis (neuter tauricorne); third-declension two-termination adjective
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | tauricornis | tauricorne | tauricornēs | tauricornia | |
| genitive | tauricornis | tauricornium | |||
| dative | tauricornī | tauricornibus | |||
| accusative | tauricornem | tauricorne | tauricornēs tauricornīs |
tauricornia | |
| ablative | tauricornī | tauricornibus | |||
| vocative | tauricornis | tauricorne | tauricornēs | tauricornia | |
Related terms
References
- “tauricornis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- tauricornis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.