taurigenus
Latin
Etymology
From taurus (“bull”) + -genus (born from, sprung form).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [tau̯ˈrɪ.ɡɛ.nʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [t̪au̯ˈriː.d͡ʒe.nus]
Noun
taurigenus m (genitive taurigenī); second declension
Declension
Second-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | taurigenus | taurigenī |
| genitive | taurigenī | taurigenōrum |
| dative | taurigenō | taurigenīs |
| accusative | taurigenum | taurigenōs |
| ablative | taurigenō | taurigenīs |
| vocative | taurigene | taurigenī |
Related terms
References
- “taurigenus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- taurigenus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.