teimar
Galician
Etymology
Attested since the 19th century. From teima (“obsession, idée fixe”).
Pronunciation
- IPA(key): [tejˈmaɾ]
Verb
teimar (first-person singular present teimo, first-person singular preterite teimei, past participle teimado)
- (intransitive) to insist or persist [with en ‘in something’ or en (+ infinitive) ‘in doing something’]
- 1853, Juan Manuel Pintos, A gaita gallega:
- A teimar ninguén me gana meu amo na teima fico son máis porfión que o pico que as duras pedras debana: máis que vexa unha catana de punta cabo do bico hei de decir chichirico e o lenguaxe gallego
- In being obstinate nobody wins me, milord. I remain in the obstinacy; I'm more obstinate than the pick that hard stones undo; even seeing a pointing katana next to my beak I will say dandy in Galician language
Conjugation
Conjugation of teimar
Reintegrated conjugation of teimar (See Appendix:Reintegrationism)
1Less recommended.
Related terms
References
- Antón Luís Santamarina Fernández, editor (2006–2013), “teimar”, in Dicionario de Dicionarios da lingua galega [Dictionary of Dictionaries of the Galician language] (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega
- Antón Luís Santamarina Fernández, Ernesto Xosé González Seoane, María Álvarez de la Granja, editors (2003–2018), “teimar”, in Tesouro informatizado da lingua galega (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega
- “teimar” in Dicionário Estraviz de galego (2014).
- Rosario Álvarez Blanco, editor (2014–2024), “teimar”, in Tesouro do léxico patrimonial galego e portugués (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega, →ISSN
Portuguese
Etymology
From teima (“obstinacy, persistence”) + -ar.
Pronunciation
- (Brazil) IPA(key): /tejˈma(ʁ)/ [teɪ̯ˈma(h)]
- (São Paulo) IPA(key): /tejˈma(ɾ)/ [teɪ̯ˈma(ɾ)]
- (Rio de Janeiro) IPA(key): /tejˈma(ʁ)/ [teɪ̯ˈma(χ)]
- (Southern Brazil) IPA(key): /tejˈma(ɻ)/ [teɪ̯ˈma(ɻ)]
- (Portugal) IPA(key): /tɐjˈmaɾ/
- (Northern Portugal) IPA(key): /tejˈmaɾ/
- (Central Portugal) IPA(key): /tejˈmaɾ/
- (Southern Portugal) IPA(key): /teˈma.ɾi/
- Hyphenation: tei‧mar
Verb
teimar (first-person singular present teimo, first-person singular preterite teimei, past participle teimado)
- (intransitive) to persist [with em ‘in something’ or em (+ infinitive) ‘in doing something’]
- (intransitive) to insist [with em ‘in something’ or em (+ infinitive) ‘in doing something’]
- 1896, Joaquim Manuel de Macedo, “XLIV”, in A Luneta Mágica:
- Eu me sentia perfeitamente restabelecido; mas o médico teimava em administrar-me colheres de uma preparação que ajudada de severa dieta debilitava-me cruelmente.
- I felt perfectly restored; but the doctor insisted on administering me spoons of a preparation which, aided by a severe diet, cruelly weakened me.
Conjugation
Conjugation of teimar (See Appendix:Portuguese verbs)
1Brazilian Portuguese.
2European Portuguese.