tengisögn
Icelandic
Etymology
From tengja (“to connect”) + sögn (“verb”).
Noun
tengisögn f (genitive singular tengisagnar, nominative plural tengisagnir)
Declension
| singular | plural | |||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | tengisögn | tengisögnin | tengisagnir | tengisagnirnar |
| accusative | tengisögn | tengisögnina | tengisagnir | tengisagnirnar |
| dative | tengisögn | tengisögninni | tengisögnum | tengisögnunum |
| genitive | tengisagnar | tengisagnarinnar | tengisagna | tengisagnanna |