termini
English
Etymology
Unadapted borrowing from Latin terminī, nominative plural of terminus.
Pronunciation
- (US) IPA(key): /ˈtɝməˌnaɪ/
Audio (Southern England): (file)
Noun
termini
- plural of terminus
Anagrams
Catalan
Pronunciation
Etymology 1
Borrowed from Latin terminium.
Noun
termini m (plural terminis)
Related terms
Etymology 2
Verb
termini
- inflection of terminar:
- first/third-person singular present subjunctive
- third-person singular imperative
Further reading
- “termini” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
- “termini”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2025.
- “termini”, in Diccionari de la llengua catalana [Dictionary of the Catalan Language] (in Catalan), second edition, Institute of Catalan Studies [Catalan: Institut d'Estudis Catalans], April 2007
Ido
Pronunciation
- IPA(key): /terˈmini/
Noun
termini
- plural of termino
Italian
Pronunciation
- IPA(key): /ˈtɛr.mi.ni/
- Rhymes: -ɛrmini
- Hyphenation: tèr‧mi‧ni
Noun
termini m pl
- plural of termine
Verb
termini
- inflection of terminare:
- second-person singular present indicative
- first/second/third-person singular present subjunctive
- third-person singular imperative
Ladin
Noun
termini
- plural of termin
Latin
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈtɛr.mɪ.niː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈt̪ɛr.mi.ni]
Noun
terminī
- inflection of terminus:
- nominative/vocative plural
- genitive singular
Romanian
Pronunciation
- IPA(key): (standard) /ˈter.minʲ/, (alternative) /terˈminʲ/
Verb
termini
- second-person singular present indicative/subjunctive of termina