ternarius
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [tɛrˈnaː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [t̪erˈnaː.ri.us]
Adjective
ternārius (feminine ternāria, neuter ternārium); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | ternārius | ternāria | ternārium | ternāriī | ternāriae | ternāria | |
| genitive | ternāriī | ternāriae | ternāriī | ternāriōrum | ternāriārum | ternāriōrum | |
| dative | ternāriō | ternāriae | ternāriō | ternāriīs | |||
| accusative | ternārium | ternāriam | ternārium | ternāriōs | ternāriās | ternāria | |
| ablative | ternāriō | ternāriā | ternāriō | ternāriīs | |||
| vocative | ternārie | ternāria | ternārium | ternāriī | ternāriae | ternāria | |
Descendants
References
- “ternarius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "ternarius", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- ternarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.