Turkish
Etymology
Inherited from Ottoman Turkish توجه (teveccüh),[1] from Arabic تَوَجُّه (tawajjuh).[2]
Pronunciation
- IPA(key): /te.ved͡ʒˈd͡ʒyh/
- Hyphenation: te‧vec‧cüh
Noun
teveccüh (definite accusative teveccühü, plural teveccühler)
- (archaic) an act of turning, facing towards
- showing favor, acting in a friendly, fond way
Declension
Declension of teveccüh
|
|
singular
|
plural
|
| nominative
|
teveccüh
|
teveccühler
|
| definite accusative
|
teveccühü
|
teveccühleri
|
| dative
|
teveccühe
|
teveccühlere
|
| locative
|
teveccühte
|
teveccühlerde
|
| ablative
|
teveccühten
|
teveccühlerden
|
| genitive
|
teveccühün
|
teveccühlerin
|
Possessive forms
| nominative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
teveccühüm
|
teveccühlerim
|
| 2nd singular
|
teveccühün
|
teveccühlerin
|
| 3rd singular
|
teveccühü
|
teveccühleri
|
| 1st plural
|
teveccühümüz
|
teveccühlerimiz
|
| 2nd plural
|
teveccühünüz
|
teveccühleriniz
|
| 3rd plural
|
teveccühleri
|
teveccühleri
|
| definite accusative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
teveccühümü
|
teveccühlerimi
|
| 2nd singular
|
teveccühünü
|
teveccühlerini
|
| 3rd singular
|
teveccühünü
|
teveccühlerini
|
| 1st plural
|
teveccühümüzü
|
teveccühlerimizi
|
| 2nd plural
|
teveccühünüzü
|
teveccühlerinizi
|
| 3rd plural
|
teveccühlerini
|
teveccühlerini
|
| dative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
teveccühüme
|
teveccühlerime
|
| 2nd singular
|
teveccühüne
|
teveccühlerine
|
| 3rd singular
|
teveccühüne
|
teveccühlerine
|
| 1st plural
|
teveccühümüze
|
teveccühlerimize
|
| 2nd plural
|
teveccühünüze
|
teveccühlerinize
|
| 3rd plural
|
teveccühlerine
|
teveccühlerine
|
| locative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
teveccühümde
|
teveccühlerimde
|
| 2nd singular
|
teveccühünde
|
teveccühlerinde
|
| 3rd singular
|
teveccühünde
|
teveccühlerinde
|
| 1st plural
|
teveccühümüzde
|
teveccühlerimizde
|
| 2nd plural
|
teveccühünüzde
|
teveccühlerinizde
|
| 3rd plural
|
teveccühlerinde
|
teveccühlerinde
|
| ablative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
teveccühümden
|
teveccühlerimden
|
| 2nd singular
|
teveccühünden
|
teveccühlerinden
|
| 3rd singular
|
teveccühünden
|
teveccühlerinden
|
| 1st plural
|
teveccühümüzden
|
teveccühlerimizden
|
| 2nd plural
|
teveccühünüzden
|
teveccühlerinizden
|
| 3rd plural
|
teveccühlerinden
|
teveccühlerinden
|
| genitive
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
teveccühümün
|
teveccühlerimin
|
| 2nd singular
|
teveccühünün
|
teveccühlerinin
|
| 3rd singular
|
teveccühünün
|
teveccühlerinin
|
| 1st plural
|
teveccühümüzün
|
teveccühlerimizin
|
| 2nd plural
|
teveccühünüzün
|
teveccühlerinizin
|
| 3rd plural
|
teveccühlerinin
|
teveccühlerinin
|
|
Derived terms
- teveccüh etmek
- teveccüh göstermek
- teveccühünüz
References
Further reading