ticcen

Old English

Alternative forms

Etymology

From Proto-West Germanic *tikkīn.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈtit.t͡ʃen/

Noun

tiċċen n

  1. a young goat; kid

Declension

Strong a-stem:

singular plural
nominative tiċċen tiċċenu
accusative tiċċen tiċċenu
genitive tiċċenes tiċċena
dative tiċċene tiċċenum

Descendants

  • Middle English: tichen, ticchen, tiche, tik-, tike-
    • English: tick, titch
    • Yola: titch, tick, thick