ticka
Swedish
Etymology 1
Onomatopoeic.
Verb
ticka (present tickar, preterite tickade, supine tickat, imperative ticka)
- tick (sound like a clock)
Conjugation
| active | passive | |||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | ticka | tickas | ||
| supine | tickat | tickats | ||
| imperative | ticka | — | ||
| imper. plural1 | ticken | — | ||
| present | past | present | past | |
| indicative | tickar | tickade | tickas | tickades |
| ind. plural1 | ticka | tickade | tickas | tickades |
| subjunctive2 | ticke | tickade | tickes | tickades |
| present participle | tickande | |||
| past participle | — | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.
Derived terms
Related terms
Etymology 2
Unknown.
Noun
ticka c
Declension
| nominative | genitive | ||
|---|---|---|---|
| singular | indefinite | ticka | tickas |
| definite | tickan | tickans | |
| plural | indefinite | tickor | tickors |
| definite | tickorna | tickornas |
Derived terms
- fnöskticka
- fårticka
- svavelticka
- tallticka
Further reading
- ticka in Svenska Akademiens ordböcker
- ticka in Elof Hellquist, Svensk etymologisk ordbok (1st ed., 1922)