tign
Faroese
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): /tʰɪkn/
- Rhymes: -ɪkn
Noun
tign f (genitive singular tignar, plural tignir)
Declension
| f2 | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | tign | tignin | tignir | tignirnar |
| accusative | tign | tignina | tignir | tignirnar |
| dative | tign | tignini | tignum | tignunum |
| genitive | tignar | tignarinnar | tigna | tignanna |
Icelandic
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): /tʰɪkn/
- Rhymes: -ɪkn
Noun
tign f (genitive singular tignar, nominative plural tignir)
Declension
| singular | plural | |||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | tign | tignin | tignir | tignirnar |
| accusative | tign | tignina | tignir | tignirnar |
| dative | tign | tigninni | tignum | tignunum |
| genitive | tignar | tignarinnar | tigna | tignanna |
Norwegian Nynorsk
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): /tɪɡn/, /tɪŋn/
Noun
tign f (definite singular tigna, indefinite plural tigner, definite plural tignene)
Derived terms
- tignarmann
- tignarnamn
Old Norse
Etymology
From Proto-Germanic *tiginō, from Proto-Indo-European *deyḱ- (“to point out”). See also teigr (“province, distinct portion of land”).[1]
Noun
tign f
Descendants
References
- ^ Pokorny, Julius (1959) “188-89”, in Indogermanisches etymologisches Wörterbuch [Indo-European Etymological Dictionary] (in German), volume 1, Bern, München: Francke Verlag, pages 188-89
Further reading
- Zoëga, Geir T. (1910) “tign”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press; also available at the Internet Archive