tijdig

Dutch

Etymology

From tijd (“time”) +‎ -ig.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Adjective

tijdig (comparative tijdiger, superlative tijdigst)

  1. timely, at the proper time
  2. in time, sufficiently early

Declension

Declension of tijdig
uninflected tijdig
inflected tijdige
comparative tijdiger
positive comparative superlative
predicative/adverbial tijdig tijdiger het tijdigst
het tijdigste
indefinite m./f. sing. tijdige tijdigere tijdigste
n. sing. tijdig tijdiger tijdigste
plural tijdige tijdigere tijdigste
definite tijdige tijdigere tijdigste
partitive tijdigs tijdigers —

Derived terms

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.