tillta
Swedish
Alternative forms
- tilltaga (dated)
Etymology
Inherited from Old Swedish tiltaka, tiltagha.[1] By surface analysis, till + ta. First attested in 1611.[2]
Verb
tillta (present tilltar, preterite tilltog, supine tilltagit, imperative tillta)
- (intransitive) to grow, to increase, to become more intense (become greater, in some respect)
- regnet tilltog
- it started raining harder
Conjugation
| active | passive | |||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | tillta | — | ||
| supine | tilltagit | — | ||
| imperative | tillta | — | ||
| imper. plural1 | tilltan | — | ||
| present | past | present | past | |
| indicative | tilltar | tilltog | — | — |
| ind. plural1 | tillta | tilltogo | — | — |
| subjunctive2 | tillta | tilltoge | — | — |
| present participle | tilltagande | |||
| past participle | tilltagen | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.