timbur
Faroese
Etymology
From Old Norse timbr, from Proto-Germanic *timrą.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈtʰɪmpʊɹ/
Noun
timbur n (genitive singular timburs, uncountable)
Declension
| n13-s | singular | |
|---|---|---|
| indefinite | definite | |
| nominative | timbur | timbrið |
| accusative | timbur | timbrið |
| dative | timbri | timbrinum |
| genitive | timburs | timbursins |
Icelandic
Etymology
From Old Norse timbr, from Proto-Germanic *timrą.
Noun
timbur n (genitive singular timburs, no plural)
Declension
| singular | ||
|---|---|---|
| indefinite | definite | |
| nominative | timbur | timbrið |
| accusative | timbur | timbrið |
| dative | timbri | timbrinu |
| genitive | timburs | timbursins |