timendus
Latin
Etymology
Future passive participle (gerundive) of timeō (“fear; am afraid”).
Participle
timendus (feminine timenda, neuter timendum); first/second-declension participle
- which is to be feared
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | timendus | timenda | timendum | timendī | timendae | timenda | |
| genitive | timendī | timendae | timendī | timendōrum | timendārum | timendōrum | |
| dative | timendō | timendae | timendō | timendīs | |||
| accusative | timendum | timendam | timendum | timendōs | timendās | timenda | |
| ablative | timendō | timendā | timendō | timendīs | |||
| vocative | timende | timenda | timendum | timendī | timendae | timenda | |
References
- “timendus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers