tinnulus
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈtɪn.nʊ.ɫʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈt̪in.nu.lus]
Adjective
tinnulus (feminine tinnula, neuter tinnulum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | tinnulus | tinnula | tinnulum | tinnulī | tinnulae | tinnula | |
| genitive | tinnulī | tinnulae | tinnulī | tinnulōrum | tinnulārum | tinnulōrum | |
| dative | tinnulō | tinnulae | tinnulō | tinnulīs | |||
| accusative | tinnulum | tinnulam | tinnulum | tinnulōs | tinnulās | tinnula | |
| ablative | tinnulō | tinnulā | tinnulō | tinnulīs | |||
| vocative | tinnule | tinnula | tinnulum | tinnulī | tinnulae | tinnula | |
References
- “tinnulus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “tinnulus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- "tinnulus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- tinnulus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.