tjata
Swedish
Etymology
Verb
tjata (present tjatar, preterite tjatade, supine tjatat, imperative tjata)
Conjugation
| active | passive | |||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | tjata | — | ||
| supine | tjatat | — | ||
| imperative | tjata | — | ||
| imper. plural1 | tjaten | — | ||
| present | past | present | past | |
| indicative | tjatar | tjatade | — | — |
| ind. plural1 | tjata | tjatade | — | — |
| subjunctive2 | tjate | tjatade | — | — |
| present participle | tjatande | |||
| past participle | — | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.