toe-eigenen

See also: toeëigenen

Dutch

Alternative forms

Etymology

From toe +‎ eigenen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈtuˌɛi̯.ɣə.nə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: toe-ei‧ge‧nen

Verb

toe-eigenen

  1. (reflexive) to appropriate

Conjugation

Conjugation of toe-eigenen (weak, separable)
infinitive toe-eigenen
past singular eigende toe
past participle toegeëigend
infinitive toe-eigenen
gerund toe-eigenen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular eigen toe eigende toe toe-eigen toe-eigende
2nd person sing. (jij) eigent toe, eigen toe2 eigende toe toe-eigent toe-eigende
2nd person sing. (u) eigent toe eigende toe toe-eigent toe-eigende
2nd person sing. (gij) eigent toe eigende toe toe-eigent toe-eigende
3rd person singular eigent toe eigende toe toe-eigent toe-eigende
plural eigenen toe eigenden toe toe-eigenen toe-eigenden
subjunctive sing.1 eigene toe eigende toe toe-eigene toe-eigende
subjunctive plur.1 eigenen toe eigenden toe toe-eigenen toe-eigenden
imperative sing. eigen toe
imperative plur.1 eigent toe
participles toe-eigenend toegeëigend
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.