togair

Irish

Alternative forms

Etymology

From Old Irish tocair.

Pronunciation

Verb

togair (present analytic tograíonn, future analytic togróidh, verbal noun togradh, past participle togartha)

  1. (ambitransitive) desire, choose, attempt

Conjugation

conjugation of togair (second conjugation)
verbal noun togradh
past participle togartha
tense singular plural relative autonomous
first second third first second third
indicative
present tograím tograíonn tú;
tograír† 		tograíonn sé, sí tograímid;
tograíonn muid 		tograíonn sibh tograíonn siad;
tograíd† 		a thograíonn; a thograíos /
a dtograíonn* 		tograítear
past thogair mé; thograíos thogair tú; thograís thogair sé, sí thograíomar; thogair muid thogair sibh; thograíobhair thogair siad; thograíodar a thogair /
ar thogair* 		tograíodh
past habitual thograínn / dtograínn‡‡ thograíteá / dtograíteᇇ thograíodh sé, sí / dtograíodh sé, s퇇 thograímis; thograíodh muid / dtograímis‡‡; dtograíodh muid‡‡ thograíodh sibh / dtograíodh sibh‡‡ thograídís; thograíodh siad / dtograídís‡‡; dtograíodh siad‡‡ a thograíodh /
a dtograíodh* 		thograítí / dtograít퇇
future togróidh mé;
togród;
togróchaidh mé† 		togróidh tú;
togróir†;
togróchaidh tú† 		togróidh sé, sí;
togróchaidh sé, sí† 		togróimid;
togróidh muid;
togróchaimid†;
togróchaidh muid† 		togróidh sibh;
togróchaidh sibh† 		togróidh siad;
togróid†;
togróchaidh siad† 		a thogróidh; a thogrós; a thogróchaidh†; a thogróchas† /
a dtogróidh*; a dtogróchaidh*† 		togrófar; togróchar†
conditional thogróinn; thogróchainn† / dtogróinn‡‡; dtogróchainn†‡‡ thogrófá; thogróchthᆠ/ dtogrófᇇ; dtogróchthᆇ‡ thogródh sé, sí; thogróchadh sé, s토/ dtogródh sé, s퇇; dtogróchadh sé, s톇‡ thogróimis; thogródh muid; thogróchaimis†; thogróchadh muid† / dtogróimis‡‡; dtogródh muid‡‡; dtogróchaimis†‡‡; dtogróchadh muid†‡‡ thogródh sibh; thogróchadh sibh† / dtogródh sibh‡‡; dtogróchadh sibh†‡‡ thogróidís; thogródh siad; thogróchadh siad† / dtogróidís‡‡; dtogródh siad‡‡; dtogróchadh siad†‡‡ a thogródh; a thogróchadh† /
a dtogródh*; a dtogróchadh*† 		thogrófaí; thogróchtha토/ dtogrófa퇇; dtogróchtha톇‡
subjunctive
present go dtograí mé;
go dtograíod† 		go dtograí tú;
go dtograír† 		go dtograí sé, sí go dtograímid;
go dtograí muid 		go dtograí sibh go dtograí siad;
go dtograíd† 		— go dtograítear
past dá dtograínn dá dtograíteá dá dtograíodh sé, sí dá dtograímis;
dá dtograíodh muid 		dá dtograíodh sibh dá dtograídís;
dá dtograíodh siad 		— dá dtograítí
imperative
– tograím togair tograíodh sé, sí tograímis tograígí;
tograídh† 		tograídís — tograítear

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

Derived terms

  • tograch (“ready, willing”)
  • togracht (“readiness”)

Further reading

Scottish Gaelic

Etymology

From Old Irish tocair.

Pronunciation

  • IPA(key): /toɡɪrʲ/

Verb

togair (past thogair, future tograidh, verbal noun togradh or togairt, past participle togairte)

  1. wish, desire
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.