tornatilis
Latin
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [tɔrˈnaː.tɪ.lɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [t̪orˈnaː.t̪i.lis]
Adjective
tornātilis (neuter tornātile); third-declension two-termination adjective
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | tornātilis | tornātile | tornātilēs | tornātilia | |
| genitive | tornātilis | tornātilium | |||
| dative | tornātilī | tornātilibus | |||
| accusative | tornātilem | tornātile | tornātilēs tornātilīs |
tornātilia | |
| ablative | tornātilī | tornātilibus | |||
| vocative | tornātilis | tornātile | tornātilēs | tornātilia | |
References
- “tornatilis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "tornatilis", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- tornatilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.