tornator
Latin
Etymology 1
Alternative forms
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [tɔrˈnaː.tɔr]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [t̪orˈnaː.t̪or]
Noun
tornātor m (genitive tornātōris, feminine tornātrīx); third declension
- (Late Latin, Medieval Latin) turner
- Synonym: (Medieval) rotārius
- c. 334 CE – 337 CE, Julius Firmicus Maternus, Matheseos Libri VIII Liber IV.Cap XIII.2:
- Si vero a Venere defluens minuta lumine ad Mercurium feratur, vitia impuritates valitudinesque decernit, actus vero varios multiplicesque faciet: aut oratores aut tornatores aut plastas aut sculptores faciet <aut> pigmentarios aut coloris repertores aut farmacopolas aut popinarios facit et qui alienarum voluptatum et delectationum curam sollicitudinemque sustineant.
- (please add an English translation of this quotation)
- Si vero a Venere defluens minuta lumine ad Mercurium feratur, vitia impuritates valitudinesque decernit, actus vero varios multiplicesque faciet: aut oratores aut tornatores aut plastas aut sculptores faciet <aut> pigmentarios aut coloris repertores aut farmacopolas aut popinarios facit et qui alienarum voluptatum et delectationum curam sollicitudinemque sustineant.
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | tornātor | tornātōrēs |
| genitive | tornātōris | tornātōrum |
| dative | tornātōrī | tornātōribus |
| accusative | tornātōrem | tornātōrēs |
| ablative | tornātōre | tornātōribus |
| vocative | tornātor | tornātōrēs |
Descendants
- Italian: Tornatore
Etymology 2
Verb
tornātor
- second/third-person singular future passive imperative of tornō
References
- “tornator”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "tornator", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- tornator in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.