Old Norse
Etymology
From trúr + -ligr.
Adjective
trúligr
- faithful
Declension
Strong declension of trúligr
| singular
|
masculine
|
feminine
|
neuter
|
| nominative
|
trúligr
|
trúlig
|
trúligt
|
| accusative
|
trúligan
|
trúliga
|
trúligt
|
| dative
|
trúligum
|
trúligri
|
trúligu
|
| genitive
|
trúligs
|
trúligrar
|
trúligs
|
|
|
| plural
|
masculine
|
feminine
|
neuter
|
| nominative
|
trúligir
|
trúligar
|
trúlig
|
| accusative
|
trúliga
|
trúligar
|
trúlig
|
| dative
|
trúligum
|
trúligum
|
trúligum
|
| genitive
|
trúligra
|
trúligra
|
trúligra
|
Weak declension of trúligr
| singular
|
masculine
|
feminine
|
neuter
|
| nominative
|
trúligi
|
trúliga
|
trúliga
|
| accusative
|
trúliga
|
trúligu
|
trúliga
|
| dative
|
trúliga
|
trúligu
|
trúliga
|
| genitive
|
trúliga
|
trúligu
|
trúliga
|
|
|
| plural
|
masculine
|
feminine
|
neuter
|
| nominative
|
trúligu
|
trúligu
|
trúligu
|
| accusative
|
trúligu
|
trúligu
|
trúligu
|
| dative
|
trúligum
|
trúligum
|
trúligum
|
| genitive
|
trúligu
|
trúligu
|
trúligu
|
Derived terms
Further reading
- Zoëga, Geir T. (1910) “trúligr”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press, page 443; also available at the Internet Archive