trúnaðr

Old Norse

Etymology

From trúa or trúr +‎ -naðr.

Noun

trúnaðr m (genitive trúnaðar)

  1. trust, good faith
  2. faithfulness
  3. trust, confidence

Declension

Declension of trúnaðr (strong u-stem)
masculine singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative trúnaðr trúnaðrinn trúnaðir trúnaðirnir
accusative trúnað trúnaðinn trúnaði trúnaðina
dative trúnaði trúnaðinum trúnuðum trúnuðunum
genitive trúnaðar trúnaðarins trúnaða trúnaðanna

Descendants

  • Icelandic: trúnaður
  • Norwegian Nynorsk: trunad

Further reading

  • Zoëga, Geir T. (1910) “trúnaðr”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press, page 443; also available at the Internet Archive
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.