triomf
Catalan
Alternative forms
- triumf (colloquial)
Etymology
Borrowed from Latin triumphus (“triumphal procession”), ultimately from Ancient Greek θρίαμβος (thríambos, “thriambus”). Doublet of trumfo. Triomf was originally a literary form, influenced by French triomphe.
Pronunciation
Noun
triomf m (plural triomfs)
Derived terms
Related terms
Further reading
- “triomf”, in Diccionari de la llengua catalana [Dictionary of the Catalan Language] (in Catalan), second edition, Institute of Catalan Studies [Catalan: Institut d'Estudis Catalans], April 2007
- “triomf”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2025.
- “triomf” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “triomf” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
Dutch
Etymology
From Middle Dutch [Term?], from Old French triomphe, from Latin triumphus (“triumphal procession”), from Old Latin triumpus, from Etruscan *𐌈𐌓𐌉𐌀𐌌𐌐𐌄 (*θriampe), from Ancient Greek θρίαμβος (thríambos, “thriambus”).
Pronunciation
Audio: (file) - Hyphenation: tri‧omf
Noun
triomf m (plural triomfen, diminutive triomfje n)
Derived terms
- triomfboog, triomfbalk
Related terms
Descendants
- Negerhollands: triomf