triplus
Latin
| 30[a], [b], [c] | ||
| ← 2 | III 3 |
4 → |
|---|---|---|
| Cardinal: trēs Ordinal: tertius Adverbial: ter Proportional: triplus Multiplier: triplex Distributive: ternus, trīnus Collective: terniō Fractional: triēns | ||
Etymology
Numeral
triplus (feminine tripla, neuter triplum); first/second-declension numeral
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | triplus | tripla | triplum | triplī | triplae | tripla | |
| genitive | triplī | triplae | triplī | triplōrum | triplārum | triplōrum | |
| dative | triplō | triplae | triplō | triplīs | |||
| accusative | triplum | triplam | triplum | triplōs | triplās | tripla | |
| ablative | triplō | triplā | triplō | triplīs | |||
| vocative | triple | tripla | triplum | triplī | triplae | tripla | |
Synonyms
Descendants
References
- “triplus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “triplus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- triplus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.