trivittatus

Latin

Etymology

From tri- +‎ vittatus.

Pronunciation

Adjective

trivittātus (feminine trivittāta, neuter trivittātum); first/second-declension adjective

  1. (New Latin) having three bands

Usage notes

  • Used almost exclusively as a taxonomic epithet and thus not normally in inflected forms other than the nominative singular.

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative trivittātus trivittāta trivittātum trivittātī trivittātae trivittāta
genitive trivittātī trivittātae trivittātī trivittātōrum trivittātārum trivittātōrum
dative trivittātō trivittātae trivittātō trivittātīs
accusative trivittātum trivittātam trivittātum trivittātōs trivittātās trivittāta
ablative trivittātō trivittātā trivittātō trivittātīs
vocative trivittāte trivittāta trivittātum trivittātī trivittātae trivittāta