trotseren

Dutch

Etymology

From trotsen +‎ -eren.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˌtrɔtˈseː.rə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: trot‧se‧ren
  • Rhymes: -eːrən

Verb

trotseren

  1. (transitive) to defy, to brave, to resist
    Synonyms: het hoofd bieden, weerstaan

Conjugation

Conjugation of trotseren (weak)
infinitive trotseren
past singular trotseerde
past participle getrotseerd
infinitive trotseren
gerund trotseren n
present tense past tense
1st person singular trotseer trotseerde
2nd person sing. (jij) trotseert, trotseer2 trotseerde
2nd person sing. (u) trotseert trotseerde
2nd person sing. (gij) trotseert trotseerde
3rd person singular trotseert trotseerde
plural trotseren trotseerden
subjunctive sing.1 trotsere trotseerde
subjunctive plur.1 trotseren trotseerden
imperative sing. trotseer
imperative plur.1 trotseert
participles trotserend getrotseerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Synonyms

Derived terms

  • Afrikaans: trotseer

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.