trumfa
Catalan
Etymology
Alteration of trufa (“truffle”). Compare Aragonese trunfa.
Pronunciation
Noun
trumfa f (plural trumfes)
Derived terms
- trumfada
- trumfera
Further reading
- “trumfa” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
- “trumfa”, in Diccionari de la llengua catalana [Dictionary of the Catalan Language] (in Catalan), second edition, Institute of Catalan Studies [Catalan: Institut d'Estudis Catalans], April 2007
- “trumfa”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2025
- “trumfa” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
Swedish
Etymology
Verb
trumfa (present trumfar, preterite trumfade, supine trumfat, imperative trumfa)
Conjugation
| active | passive | |||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | trumfa | trumfas | ||
| supine | trumfat | trumfats | ||
| imperative | trumfa | — | ||
| imper. plural1 | trumfen | — | ||
| present | past | present | past | |
| indicative | trumfar | trumfade | trumfas | trumfades |
| ind. plural1 | trumfa | trumfade | trumfas | trumfades |
| subjunctive2 | trumfe | trumfade | trumfes | trumfades |
| present participle | trumfande | |||
| past participle | — | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.
Derived terms
- trumfning