truque
See also: truqué
French
Pronunciation
Verb
truque
- inflection of truquer:
- first/third-person singular present indicative/subjunctive
- second-person singular imperative
Galician
Etymology 1
From trucar (“to bang”).
Alternative forms
Pronunciation
- IPA(key): [ˈtɾukɪ]
Noun
truque m (plural truques)
Related terms
References
- Antón Luís Santamarina Fernández, editor (2006–2013), “truque”, in Dicionario de Dicionarios da lingua galega [Dictionary of Dictionaries of the Galician language] (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega
- Antón Luís Santamarina Fernández, Ernesto Xosé González Seoane, María Álvarez de la Granja, editors (2003–2018), “truque”, in Tesouro informatizado da lingua galega (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega
- Rosario Álvarez Blanco, editor (2014–2024), “truque”, in Tesouro do léxico patrimonial galego e portugués (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega, →ISSN
Etymology 2
Verb
truque
- inflection of trucar:
- first/third-person singular present subjunctive
- third-person singular imperative
Portuguese
Pronunciation
- (Brazil) IPA(key): /ˈtɾu.ki/
- (Southern Brazil) IPA(key): /ˈtɾu.ke/
- (Portugal) IPA(key): /ˈtɾu.kɨ/
- Rhymes: (Brazil) -uki, (Portugal) -ukɨ
- Hyphenation: tru‧que
Etymology 1
Etymology tree
Borrowed from French truc, ultimately from Vulgar Latin *trudicō, from Latin trudō. Doublet of truco.
Noun
truque m (plural truques)
- trick (something designed to fool)
- Synonym: artimanha
- trick (single piece of a magician’s act)
- (by extension) trick (an effective, clever or quick way of doing something)
Etymology 2
See the etymology of the corresponding lemma form.
Verb
truque
- inflection of trucar:
- first/third-person singular present subjunctive
- third-person singular imperative
Spanish
Pronunciation
- IPA(key): /ˈtɾuke/ [ˈt̪ɾu.ke]
- Rhymes: -uke
- Syllabification: tru‧que
Verb
truque
- inflection of trucar:
- first/third-person singular present subjunctive
- third-person singular imperative