tunsus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of tundō.

Participle

tūnsus (feminine tūnsa, neuter tūnsum); first/second-declension participle

  1. beaten, buffeted
  2. assailed

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative tūnsus tūnsa tūnsum tūnsī tūnsae tūnsa
genitive tūnsī tūnsae tūnsī tūnsōrum tūnsārum tūnsōrum
dative tūnsō tūnsae tūnsō tūnsīs
accusative tūnsum tūnsam tūnsum tūnsōs tūnsās tūnsa
ablative tūnsō tūnsā tūnsō tūnsīs
vocative tūnse tūnsa tūnsum tūnsī tūnsae tūnsa

References

  • tunsus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • tunsus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • tunsus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.