turcicus
Latin
Etymology
Turcia (“Turkey”) with suffix -icus (“-ish, -ian”)
Pronunciation
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈt̪ur.t͡ʃi.kus]
Adjective
turcicus (feminine turcica, neuter turcicum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | turcicus | turcica | turcicum | turcicī | turcicae | turcica | |
| genitive | turcicī | turcicae | turcicī | turcicōrum | turcicārum | turcicōrum | |
| dative | turcicō | turcicae | turcicō | turcicīs | |||
| accusative | turcicum | turcicam | turcicum | turcicōs | turcicās | turcica | |
| ablative | turcicō | turcicā | turcicō | turcicīs | |||
| vocative | turcice | turcica | turcicum | turcicī | turcicae | turcica | |