tussenkomen

Dutch

Etymology

From tussen (“between”) +‎ komen (“come”).

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

tussenkomen

  1. to intervene

Conjugation

Conjugation of tussenkomen (strong class 4, irregular, separable)
infinitive tussenkomen
past singular kwam tussen
past participle tussengekomen
infinitive tussenkomen
gerund tussenkomen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular kom tussen kwam tussen tussenkom tussenkwam
2nd person sing. (jij) komt tussen, kom tussen2 kwam tussen tussenkomt tussenkwam
2nd person sing. (u) komt tussen kwam tussen tussenkomt tussenkwam
2nd person sing. (gij) komt tussen kwaamt tussen tussenkomt tussenkwaamt
3rd person singular komt tussen kwam tussen tussenkomt tussenkwam
plural komen tussen kwamen tussen tussenkomen tussenkwamen
subjunctive sing.1 kome tussen kwame tussen tussenkome tussenkwame
subjunctive plur.1 komen tussen kwamen tussen tussenkomen tussenkwamen
imperative sing. kom tussen
imperative plur.1 komt tussen
participles tussenkomend tussengekomen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.