tweebenig
Dutch
Etymology
From twee (“two”) + been (“leg”) + -ig.
Pronunciation
Audio: (file)
Adjective
tweebenig (not comparable)
Declension
| Declension of tweebenig | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | tweebenig | |||
| inflected | tweebenige | |||
| comparative | — | |||
| positive | ||||
| predicative/adverbial | tweebenig | |||
| indefinite | m./f. sing. | tweebenige | ||
| n. sing. | tweebenig | |||
| plural | tweebenige | |||
| definite | tweebenige | |||
| partitive | tweebenigs | |||