tyrannicus
Latin
Etymology
From Ancient Greek τυραννικός (turannikós).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [tyˈran.nɪ.kʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [t̪iˈran.ni.kus]
Adjective
tyrannicus (feminine tyrannica, neuter tyrannicum, adverb tyrannicē); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | tyrannicus | tyrannica | tyrannicum | tyrannicī | tyrannicae | tyrannica | |
| genitive | tyrannicī | tyrannicae | tyrannicī | tyrannicōrum | tyrannicārum | tyrannicōrum | |
| dative | tyrannicō | tyrannicae | tyrannicō | tyrannicīs | |||
| accusative | tyrannicum | tyrannicam | tyrannicum | tyrannicōs | tyrannicās | tyrannica | |
| ablative | tyrannicō | tyrannicā | tyrannicō | tyrannicīs | |||
| vocative | tyrannice | tyrannica | tyrannicum | tyrannicī | tyrannicae | tyrannica | |
Derived terms
Related terms
- tyrannicīda
- tyrannicīdium
- tyrannis
- tyrannoctonus
- tyrannopolīta
- tyrannus
Descendants
References
- “tyrannicus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “tyrannicus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- tyrannicus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.