uitbollen

Dutch

Etymology

From uit (“out”) +‎ bollen (“to swell, inflate”).

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

uitbollen

  1. to let a vehicle or bike roll, giving it no further power, until it stops
  2. to unwind oneself near the end or finish of a task, job or event, taking it easy, doing no additional efforts

Conjugation

Conjugation of uitbollen (weak, separable)
infinitive uitbollen
past singular bolde uit
past participle uitgebold
infinitive uitbollen
gerund uitbollen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular bol uit bolde uit uitbol uitbolde
2nd person sing. (jij) bolt uit, bol uit2 bolde uit uitbolt uitbolde
2nd person sing. (u) bolt uit bolde uit uitbolt uitbolde
2nd person sing. (gij) bolt uit bolde uit uitbolt uitbolde
3rd person singular bolt uit bolde uit uitbolt uitbolde
plural bollen uit bolden uit uitbollen uitbolden
subjunctive sing.1 bolle uit bolde uit uitbolle uitbolde
subjunctive plur.1 bollen uit bolden uit uitbollen uitbolden
imperative sing. bol uit
imperative plur.1 bolt uit
participles uitbollend uitgebold
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.